Korte toespraak, te houden op de reünie van de Prins Berhard HBS op 27 september 2008 

Beste oude leerlingen en nog véél oudere leraren,

En ook allen, die (rondwijzen): “mit-nach-nebst-samt-bei-seit-vom-zu-zuwieder-entgegen-ausser-aus-gemäss en gegenüber staan, alsmede de mensen die “an-auf-hinter-neben-in-über-unter-vor und zwischen” meeluisteren...

Waarom begin ik met deze lange opsomming?
Het is een deel van de enorme ‘ballast’ die ik, Piet Kamstra, al bijna 50 jaar met mij meedraag en die ik heb opgedaan in mijn 9-jarige ‘loopbaan’ op de PB-HBS. Van 1958 tot 1967!

Deze reünie, waar ik overigens zéér blij mee ben, helpt mij een beetje dat (voor mij niet zo prettige) verleden voor de allereerste keer een beetje te verwerken. Nee, toch niet: éénmaal in het verleden heb ik in een opwelling nog iemand van de HBS opgezocht en dat was meneer Slotboom. Drie maanden later was hij dood…
Ik beloof hierbij plechtig binnenkort geen andere leraren op te zoeken!

Waarom meneer Slotboom? De keren dat ik eruit gestuurd ben, zijn nauwelijks te tellen. Bij hem heb ik geleerd hoe je pleintjes moet aanvegen, gangen dweilen en schoolborden poetsen; ik ben er nog steeds erg goed in! Hij was een fijne menslievende conciërge!

Trouwens, dat eruit sturen van mij was altijd volstrekt onterecht! Als meneer Kamerik brulde: ”Wie er nu nog éénmaal z’n mond opendoet, gaat er onmiddellijk uit!" En als ik dan tegen mijn buurman Kees Verwoerd zei: “Dat geldt ook voor jou, Kees”, moest ik er wéér uit. Snap je dat nou?

Nog drie van de leerkrachten wil ik speciaal noemen:

• Meneer Van Zalinge: het Desoxyribonucleïnezuur (DNA) is nóg belangrijker gebleken, dan dat u ons destijds al voorhield!

• Meneer Van Maanen: u beweerde, dat Nederlands hét belangrijkste vak was; dat wilde ik toen niet beamen, maar vandaag wil ik u volmondig zeggen; het was en is waar! Ik heb er in mijn latere leven zéér veel aan gehad.

• Mevrouw Dörr: nog héél hartelijk bedankt, dat u mij destijds de titel van het boekje toefluisterde, waaruit u op het mondeling mij zou bevragen; ik heb dat boekje bijna uit m’n hoofd geleerd en kon u plus de gecommitteerde op al uw vragen in het Frans antwoorden, ook al sloeg het vaak niet op de gestelde vraag!?!  Ik kreeg een 6 en mét de 2 van het schriftelijk werd dat dus gemiddeld een 4, waarmee ik (nét) voor de 2^e keer slaagde!

Dat gold helaas niet voor mijn vriend Jan Oosterveen; hij zakte voor de 2^e keer, terwijl hij minder onvoldoendes had dan ik. Dat vond ik zó oneerlijk, dat ik hem op zijn 25-jarig huwelijksfeest alsnog een origineel diploma heb overhandigd (kopie tonen). Ik wil ten overstaan van u allen Jan nogmaals eren door dit diploma aan u te tonen (applaus?).

Het is mij na de HBS-tijd verder goed gegaan: HTS in vier(!) jaar, al 38 jaar dezélfde vrouw, 2 kinderen, 3 kleinkinderen, goede gezondheid, 5 bakfietsen & een oude tjalk... 

Ik dank jullie allen voor de aandacht.